حجت الاسلام والمسلمین حسین بنیادی در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری حوزه، ضمن تبریک میلاد با سعادت کریم آل طه، امام حسن مجتبی(ع) گفت: امام حسن علیه السلام از اصحاب کساء می‌باشند که آیه شریفه تطهیر در شأن آنان نازل شد و طبق صریح آیه تطهیر خداوند متعال هر رجس و پلیدی را از نبی‌اکرم و اهلبیت صلوات الله علیهم زدوده است.
وی ادامه داد: امام حسن مجتبی علیه السلام مورد علاقه شدید، لطف و مرحمت پیامبر (ص) بوده‌اند؛ از این‌رو مکرر می‌فرمودند: «اَللّهُمَّ إنّیِ اُحِبُّ حَسَناً فَاَحِبَّهُ وَ اَحَبَّ اللهُ مَنْ یُحِبهُ. خداوند من حسن را دوست می‌دارم تو هم او را دوست بدار و هرکه حسنم را دوست بدارد خداوند او را دوست می‌دارد».
نائب رئیس مجمع عمومی جامعه مدرسین افزود: به معنای واقعی عالم، عابد و زاهد بودند که حالات ایشان هنگام عبادت و کیفیت سفرهای ایشان به حج و بخشش اموال و رسیدگی به فقرا و مساکین و فضائل، کمالات فراوان و سجایای اخلاقی آن حضرت، نزد مخاطبین محترم معلوم و مشخص است. نکته مهمی که به آن اشاره می‌شود یکی از ویژگی‌های ممتاز و شیوه رفتاری ایشان به عنوان امام معصوم و اسوه انسان‌ها در بکارگیری ”منطق شجاعت” در مواجهه با مسائل اجتماعی است، منطق شجاعت برآمده از عقیده و عقلانیت می‌باشد که بکارگیری آن در مواقع گوناگون و مقاطع حساس، همراه با پیروزی خواهد بود، این منطق در گفتار و سیره عملی انبیاء و ائمه علیهم السلام مشهود است.
این استاد حوزه افزود: قرآن کریم در بیان قصص و رسالت انبیاء، شجاعت آنان را در مقابل طواغیت در گرو حفظ موازین معنوی و اخلاقی و دعوت به سوی صلاح با در نظر گرفتن اموری مانند صداقت، عدالت و حفظ کرامت انسان‌ها، و محوریت حق، برمی‌شمارد، در حقیقت شجاعت در فرهنگ و آموزه‌های توحیدی یعنی اقدام همراه با در نظر داشتن این امور، در مقابل این نوع شجاعت، تفکر آلوده‌ی به خباثت است که معیارهای آن حیله‌گری، نفاق و ظلم می‌باشد.
وی بیان داشت: اگر بخواهیم این ویژگی امام علیه السلام را بهتر بشناسیم، لازم است ایام و اتفاقات دوران حیات آن امام عزیز را بشناسیم؛ دورانی که امیرالمؤمنین، امام علی علیه السلام به شهادت رسیده‌اند و از طرفی معاویه و مزدوران او سایه افکار پلید خود را در جامعه گسترانده‌اند و هجمه شدید و سنگینی که مملو از اهانت‌ها و اتهامات است را علیه اهلبیت نبی‌اکرم صلّی الله علیه و آله رواج داده‌اند، تهدید، تطمیع و تظاهر به اسلام، سه عنصر اصلی در رفتار شیطانی معاویه و هم مسلکان او بوده است که به همین واسطه جامعه را از احکام و اهداف متعالی دینی دور می‌ساخته‌اند.
حجت الاسلام والمسلمین بنیادی گفت: امام حسن علیه السلام با شناخت از عمق مکائد و مقاصد شیطانی معاویه و از طرفی با در نظر داشتن احکام دین و معارف آن و هم‌چنین حفظ معیارهای دینی و تربیت و رشد مسلمانان، جامعه را از خطر بزرگی نجات دادند، این‌ها نشانگر اوضاع پیچیده و سخت دوران امامت ان حضرت است، بدین جهت تدبیری مناسب باید می‌اندیشیدند تا مذهب، مکتب و فرهنگ ناب اسلامی، باقی و تعهدات و تعالی اجتماعی در معرض خطر و سقوط در دام اسلام اموی قرار نگیرد و حقوق‌های لازم‌الرعایة استیفا شوند، امام علیه السلام با سیاست ناب اسلامی و کیاست خاص خود، جامعه دینی را از انحرافی بزرگ، آگاه ساختند.
نائب رئیس مجمع عمومی جامعه مدرسین افزود: امام حسن مجتبی (ع) در کلامی نورانی مفهوم سیاست را اینگونه ترسیم می‌فرماید: السِّیاسَةُ أنْ تَرْعی حُقُوقَ اللهِ، وَ حُقُوقَ الاْحْیاءِ، وَ حُقُوقَ الاْمْواتِ. (مفهوم و معنای) سیاست آن است که حقوق خداوند و حقوق موجودات زنده و حقوق مردگان را رعایت کنی».این الگو و روش، الگویی است که انسان‌ها در ادوار مختلف تاریخ محتاج و نیازمند آن بوده‌اند ”منطق شجاعت” برآمده از یک سلسله مبادی است که مهم‌ترین آن شجاعت و قدرتٍ چیرگی بر هوای نفس و نفس اماره می‌باشد. در فرازی از زیارتنامه آن امام همام می‌خوانیم: «السَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْحَقُّ الْحَقیقُ اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الشَّهیدُ الصِّدّیقُ» این کلام یک بیان و خبر از حقیقت وجود مبارک آن حضرت است.
این استاد حوزه اظهار داشت: از دیگر مبادی منطق شجاعت، بکارگیری امتیازات معنوی و انسانی در تمام اقدامات است، حتی آنجا که در مقابل دشمنان قرار بگیرد، از این اصول نگذرد و زیر پا نگذارد، سبط نبی اکرم، اینگونه بودند، یعنی اینطور نبود که در مبارزه با دشمنان، آن اصول را نادیده بگیرند، از این‌رو امام علیه السلام قهرمان و پیروز میدان‌های مختلف بودند حتی زمانی که صلح را پذیرفتند، پذیرش صلح در آن شرائط از جنگ برای امام حسن علیه السلام سخت‌تر بوده اما همان شجاعت به معنای واقعی که رضایت پروردگار و نتیجه‌اش عزت اسلام و مسلمین را دربر دارد، بزرگترین پیروزی است که نتیجه بکارگیری منطق شجاعت است.
وی بیان داشت: وقتی صحبت از زهد، تقوی و عبادت امام حسن علیه السلام می‌شود، بکارگیری این معانی در میدان‌های سخت توسط ایشان می‌باشد چنانکه درباره معصومین دیگر نیز این معنا صدق می‌کند.
۳۱۳/۴۰
